Wielki Czwartek - Msza Wieczerzy Pańskiej

W odnowionej liturgii Wielkiego Czwartku Msza Wieczerzy Pańskiej jest spełnieniem i zrealizowaniem zapowiedzianej Paschy, równocześnie jest anamnezą, czyli przypomnieniem tego, co Chrystus polecił czynić na swoją pamiątkę. Wielki Czwartek stanowi pierwszą epifanię (objawienie) chwały Boga. Po Komunii następuje przeniesienie Najświętszego Sakramentu do odpowiednio ozdobionej kaplicy, bądź wyznaczonego w kościele miejsca. W Polsce miejsce to określanie jest mianem ciemnicy. Stanowi ono nawiązanie do pojmania Jezusa. Kolejnym obrzędem tej liturgii jest zdjęcie obrusów z ołtarza i wyniesieni bądź zasłonięcie krzyży. Dla Ojców Kościoła obrzęd obnażenia ołtarza nawiązuje do opuszczenia Chrystusa przez najbliższych i pozbawienia Go szat przed ukrzyżowaniem. W związku z bezpośrednim wejściem w tajemnicę męki po uroczystym śpiewie Gloria podczas Mszy św. milkną organy i wszystkie dzwonki, zaś ich miejsce zajmują drewniane kołatki. Co ważne, a może czasem niedostrzegalne, liturgia ta nie kończy się błogosławieństwem... (fragment Przewodnika po Triduum Paschalnym autorstwa Klaudii Karwackiej)